Mission Mangal

Tanım: Hindistan'ın Mars yolculuğunda bir grup bilim adamının yaşadıkları ve Hindistan'ın yarışçı ruhu.

Filmin Konusu: ISRO yani Hindistan Uzay Araştırma Örgütü'nde Hint bilim adamlarından oluşan bir ekip, ilk girişimde Mars gezegeninin yörüngesine bir uyduyu başarıyla göndermek gibi olağanüstü bir görevi üstleniyor. (Kaynak: sinemalar.com )

Filmin konusunu aldığım sitede böyle yazılmış ama konusu bu kadar düz değil. Film önce bir başarısızlıkla başlıyor. Ondan sonra bu başarısızlığı çözmek (!) için NASA'dan bir Hint bilim adamı ISRO'nun başına geçiriliyor. Aynı bizdeki Kemal Derviş olayı gibi yani :) Bu adam da tabii ki Hint filmlerinde sonradan gelen her Amerikalı gibi gıcık ve ülkesinin taklitçilikten başka hiçbir şey yapamayacağını düşünen birisi. Gerçi bu tip kişiler genellikle orada yetiştikleri için kendi milletlerini geri millet görme kompleksine sahip oluyorlar. Bu sebeple filmdeki bu bakış açısı çok da yanlış diyemeyiz. 

Filmin Afişi

Filmin oyuncu seçimi başarılı. Kalabalık ama kaliteli bir kadrosu var. Oyunculuklar da epey başarılı. Akshay Kumar, Vidya Balan, Sonakshi Sinha, Taapse Paanu ve bence Bollywood'un en değeri bilinmeyen oyuncularından Sharman Joshi (diğeri de Paresh Rawal'dır) filmin başrollerini paylaşıyorlar.

Akıcılığı fena olmayan bir filmdi Mission Mangal. Yani bazı sahneler hoş ve güzeldi ancak sanki bu filmi izlerken biraz sıkıldım ve daraldım. Kurgusal olarak sahnelerin bağlanış biçimi beni pek içine çekmedi. Maalesef buna şarkılarının da kötü olması eklenince oralarda biraz telefonuma bakıp zamanın geçmesini bekledim. Geneli böyle diyemem ama bazı yerlerin geçmesini istedim.

Filme rengini veren Mars yolculuğu ancak ek olarak belli başlı konular da var, aile ve din çatışmaları gibi. Ana konuya direkt bağlı değiller ancak bence fena bir şekilde bağlanmamışlar. Ancak bu konuların birazı boşlukta süzülüyor.

Mars ekibindeki kişilerin uyumu güzeldi. Klasikleşmiş bir metafor olan tembel ekip çalışkan lider burada da kendini göstermiş. Ekipteki kişiler ayak bağı olmaktan öte öğrenmeye açıklar, bu da filmi sorun yumağı olmaktan çıkarmış. Sorunlar çözülerek ilerliyor. Bu da filmi izlenilebilir kılmış.

Hem Hint sinemasında hem de dünya sinemasında belli başlı dönemlerde bazı temalar öne çıkar. Hint sinemasında 2014 sonrasında Hint milliyetçiliği öne çıktı. Hindistan'ın tarihi başarıları ya da Hint milletinin çeşitli kırılmaları aktarılıyor. Bunlar gayet güzel işler ancak bu filmde Hindistan sanki Çin ve Rusya'yı kıskandığı için uzaya çıkıyormuş izlenimi verilmiş. Hindistan'ın tarihsel dostu olan bu devletler ile arasında nifak var gibi gösterilmiş. Koca bir Mars projesi "Bak Çin bizden önce çıkar ha!" diye onay almış. Bu tip bir Hint milliyetçiliği Hindistan'ın topraklarına değil de ABD'nin topraklarına basıyor. Ayrıca uzay programı için şu anki başbakan Narendra Modi övülmüş hatta yerlere göklere sığdırılamamış ama Mars programı önceki başbakan Manmohan Singh zamanında başladı. Ona dair tek bir kelime edilmemiş. Belki de Kongre Partili olduğu için pek değerli filmcilerimiz ondan bahsetmeye değer bulmamışlardır.

Filmin en heyecanlı kısımları ise sonları. O heyecanı yakalamak için 1 saat 40 dakika bekliyorsunuz sonrasında ise -hakkını verelim- iyi bir heyecanı yakalıyoruz. Bu anlamda son sahnelerine kadar uykunuz gelse dahi o uykuyu açıyor. Ancak bu heyecanlı kısımlara maalesef kötü efektler eşlik ediyor. Çok rahat şekilde 5 yaşındaki bir çocuğun "Bilgisayardan yapmışlar." diyebileceği şekilde uzay ve uydu efektleri kullanılmış. Bu da bir uzay filmi için hoş olmamış.

Film artıları ve eksileri ile ortalama bir film. Pek fazla beklenti içinde olmadan izlenebilir. Şimdiden keyifli seyirler :)